Radio Oranje was tijdens de Tweede Wereldoorlog de zender van de naar Londen en Canada uitgeweken Koninklijke familie. Ik ben geen expert op dit thema, maar het valt me op dat zelfs de koning (de derde generatie) later een waardeoordeel heeft uitgesproken over die periode. De rol van het Koningshuis, dat bij de eerste de beste gelegenheid een veilig heenkomen zocht, blijft onderwerp van discussie. Radio Oranje had de stem van hoop moeten zijn voor de achtergebleven landgenoten, zoals ook de BBC dat was voor het verzet tegen de bezetter. Dat is het maar deels geworden.

Zo werden bekende misdaden tegen de menselijkheid, zoals de Holocaust, grotendeels verzwegen. Radio Oranje heeft me altijd geïntrigeerd. Zodanig zelfs dat ik jaren geleden het domein radio-oranje.nl registreerde, zonder toen precies te weten wat ik ermee wilde. Alleen de bewaarde uitzendingen publiceren? Dat leek me te weinig. Ik heb gewacht tot ik helder had wat ik wilde met zo'n beladen naam. Het had makkelijk een streamingdienst kunnen worden met Hollandse schlagers — maar dat zou de lading niet dekken. Nu is het een website geworden waarin ik met één been in de Tweede Wereldoorlog sta, en met het andere in het hier en nu.

Wat je er vindt? Muziek en video, gecomponeerd en gemaakt in deze tijd, maar met directe lijntjes naar het verleden. De moraal van dit verhaal: wat toen gebeurde, gebeurt nog steeds. Ik zou mijn Radio Oranje zo willen inruilen voor een nieuwe Radio Oranje. Een zender die wél het verschil maakt. Een stem die de waarheid durft te spreken, en die weet te bemoedigen. Misschien, wie weet, op een dag — ter viering van 100 jaar bevrijding.